Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BRZOZOWSKI Józef (1758-1837) nauczyciel, komisarz oświecenia 1°
2. CICHOCKI Michał Mikołaj (1770-1828) generał brygady 3°
3. SAPIEŻYNA Magdalena Agnieszka (1739-1780) wojewodzina połocka 4°
4. STANISŁAW August Poniatowski h. Ciołek (1732-1798) król polski 4°
5. ABRAMOWICZOWA Emilia Katarzyna (1768?-1850?) przyjaciółka ks. Józefa 4°
6. ABRAMOWICZ Mikołaj (1788-1835) marszałek szlachty, sędzia, szambelan 5°
7. GRABOWSKI Stanisław (1780-1845) minister 5°
8. PONIATOWSKA Konstancja (1695-1759) kasztelanowa krakowska 5°
9. PONIATOWSKI Stanisław (1676-1762) generał, podskarbi wielki litewski, wojewoda mazowiecki, kasztelan krakowski 5°
10. SAPIEHA Aleksander Michał (1730-1793) wojewoda połocki, hetman polny 5°
11. SAPIEHA Franciszek (1772-1829) generał-lejtnant 5°
12. LUBOMIRSKI Antoni Benedykt (zm. 1761) starosta kazimierski, miecznik koronny poseł 5°
13. JUNDZIŁŁ Wiktor (1790-1862) emigrant w Szwajcarii 5°
14. JAKUBOWSKI Wojciech (1712-1784) wojskowy, dyplomata 5°
15. GRABOWSKA Elżbieta (1748/9-1810) kochanka Stanisława Augusta 5°
16. KROSNOWSKI Adolf (1794-1875) emigrant, wydawca 5°
17. SOŁTAN Stanisław (1822-1896) ziemianin, zesłaniec 6°
18. JELSKI Ludwik (1785-1843) polityk, działacz gospodarczy 6°
19. SAPIEHA Kazimierz Leon (1697-1738) generał artylerii 6°
20. JELSKI Franciszek (1738-1821) działacz polityczny 6°

Uwagi

• Epitafium na cm. Powązkowskim:

  Ś.P.
  MARJAN
  BRZOZOWSKI
  B. OFFICER B. WOJSK POLSKICH
  ZŁOTEGO I VIRTUTI MILITARI
  ŻYŁ LAT 89 ZM. 3 MARCA 1892 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 3 str. 66: psb.2310.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 21): Brzozowski Marian, Wydział Prawa i Administracji, wpis 24 IX 1818
  Po uzyskaniu stopnia mgra prawa w 1821 studiował jeszcze na Wydziale Filozoficznym. W 1820 był członkiem Bractwa Burszów Polskich, z którego został usunięty. Od 1822 służył w wojsku w Artylerii Lekkiej Pieszej. W 1827 awansował na pporucznika. Brał udział w kampanii 1831 pod Grochowem, Białołęką, Iganiami, Ostrołęką. W marcu 1831 otrzymał stopień porucznika. W bitwie warszawskiej dowodził 5 Baterią Pozycyjną. Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Po przejściu granicy pruskiej otaczał opieką żołnierzy wobec władz pruskich. Na emigracji zaciągnął się początkowo do wojska belgijskiego, następnie przebywał w obozach w Besançon i Avignon. Był tam czynny jako członek Komisji Zakładu. W 1836 uzyskał stopień mgra na Wydziale Filozoficznym w Tuluzie. W 1836-1837 doradca techniczny tureckich władz wojskowych, następnie znowu we Francji pełnił funkcje konduktora dróg i mostów, potem zaś kierownika robót przy kolei żelaznej W Alzacji i Lotaryngii. W 1848 brał udział w zjeź-dzie Polaków we Wrocławiu. W 1851 osiadł w Wielkopolsce, a w 1852, zagrożony wysiedleniem, przekroczył granicę Królestwa Polskiego. Aresztowany w Kaliszu, łata 1852-1854 przebył w Cytadeli warszawskiej i w więzieniu w Zamościu. Ostatnie lata życia spędził jako guwerner u Zamoyskich i Potockich. Zmarł w Zatorze pod Oświęcimem. Autor ciekawego dzieła La guerre en Pologne en 1831 (Lipsk 1833) po francusku, po ang. i niem. (1838) i po polsku, Wojna w Polsce 1831 r. (Lwów 1861).
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: BRZOZOWSKI Marian - Ukończył szkoły płockie, od 1818 student Wydziału Prawa i Administracji UW, równocześnie studiował na Wydziale Filozofii. 1820 członek Bractwa Burszów Polskich, 1821 uzyskał stopień mgra prawa. Od 1.10.22 w służbie wojskowej w półbaterii rakietników konnych, podof. 1 komp. lek. art. p., ukończył Tymczasową Szkołę Artylerii, 29.5.27 ppor. 2 komp. lek. art. p. W powstaniu ppor. 2 komp. lek. art. p., 25.3.31 por., 25.5.31 krzyż złoty nr 1219, otrzymał 15.9.31 krzyż kawał, nr 2569, walczył pod Grochowem, Białołęką, Wawrem, Iganiami, Rudkami, Tykocinem, Ostrołęką. W bitwie warszawskiej dowodził 5 bat. pozyc., 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus. W Prusach otaczał opieką żołnierzy, starając się osłonić ich przed szykanami władz pruskich. W początkach 1832 przybył do Lipska, próbował potem zaciągnąć się do armii belgijskiej, ale po zatargu z kpt. Szopowiczem musiał z tego zrezygnować. 6.32 przybył do Strasburga, skąd skierowano go do Lunel i Le Ihiy. 9.32 przeniósł się do zakładu w Awinionie, gdzie został członkiem Rady. Umiarkowanych poglądów, od początku związany z prawicą, 5.10.32 jako członek Rady Polaków wyraził sympatię wobec Czartoryskiego. 16.5.33 skierowany do Guéret, ale już 11.33 przeniósł się do Albi i zaraz potem do Tuluzy. 31.7.33 otrzymał nominację na kpt. art. w Legionie Portugalskim Bema. W Tuluzie podjął studia na Wydziale Matematycznym i uzyskał dyplom 1836. Parokrotnie wyjeżdżał do wód w Barèges. 15.3.35 został członkiem Towarzystwa Politechnicznego, organizowanego przez gen. Bema, zgłaszając się do wydziału artylerii. 23.10.34 w Tuluzie wystąpił w obronie Czartoryskiego, 1835 był korespondentem Towarzystwa Dobroczynności Dam Polskich, 10.36 wyjechał do Turcji jako doradca techniczny Halil Paszy, szefa uzbrojenia artylerii. Zaprowadził jednolitość kalibru dział w bateriach oraz w parku artylerii. 1.8.37 przybył z Konstantynopola do Besançon. 9.7.38 wyjechał z Besançon do Beaucaire w dep. Vaucluse, gdzie znalazł pracę na kolei. Po zdaniu egzaminu został 8.40 konduktorem dróg i mostów w Strasburgu. 1847-48 pracował tu przy budowie kolei. Był jednym z fundatorów „Trzeciego Maja”. Wziął udział w wydarzeniach Wiosny Ludów, dotarł do Wrocławia, gdzie uczestniczył w zjeździe Polaków. Wrócił do Paryża, gdzie wykładał artylerię ks. Władysławowi Czartoryskiemu. Gen. Dembiński proponował mu stanowisko adiutanta, ale odrzucił tę ofertę i nie pospieszył na Węgry. 1851 osiadł w Wielkopolsce, 1852 zagrożony aresztowaniem zbiegł do Królestwa, gdzie został zatrzymany w Kaliszu i 1852-54 osadzony w cytadeli warszawskiej oraz w Zamościu. 1.7.53 skazany na rok pobytu w twierdzy Zamość. 1854-58 przebywał w Płocku i okolicy pod nadzorem policyjnym. Ostatnie lata spędził jako guwerner u Zamoyskich i Potockich. Zm. 1876 w Zatorze. Autor „La guerre en Pologne en 1831”, wydanej 1833 w Lipsku po francusku oraz 1838 po angielsku i niemiecku. 1861 we Lwowie praca ta ukazała się jako „Wojna w Polsce 1831”.
  n.27322 Nekrologia Minakowskiego (27322)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim