Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KOSSAKOWSKI Józef Ignacy (1757-1829) działacz polityczny, literat 2°
2. JAKUBOWSKI Wojciech (1712-1784) wojskowy, dyplomata 2°
3. KUCZALSKA Helena (1854-1927) nauczycielka, pionierka wychowania fizycznego kobiet 4°
4. GROZMANI Piotr (2. poł. XVIII w.) szambelan dworu 4°
5. ŁOSKI Piotr Franciszek (ok. 1661-1728) podkomorzy warszawski, działacz sejmowy, poeta 4°
6. KUCZALSKI Hieronim (1818-1885) literat, autor dla dzieci 4°
7. BRZOZOWSKI Józef (1758-1837) nauczyciel, komisarz oświecenia 4°
8. KOSSAKOWSKI Jan Nepomucen (1755-1808) biskup inflancki i wileński 4°
9. BRZOZOWSKI Marian (1803-1876) powstaniec, emigrant 5°
10. JEROWSKI Franciszek (1734- po 1795) kwatermistrz w Szkole Rycerskiej 5°
11. TARNOWSKI Jan (1741?-przed 1805), kasztelan konarski łęczycki 5°
12. KOSSOWSKI Wawrzyniec (zm. po 1686) sędzia ziemski łęczycki, poseł 5°
13. GROCHOLSKI Marcin (1727-1807) wojewoda bracławski 6°
14. TARNOWSKI Marcin (1778-1862), pułkownik wojsk Księstwa Warszawskiego 6°
15. ŚWINIARSKI Szczepan (1769-1838) postaniec kościuszkowski 6°
16. DUNIN Józef (1852-1932) adwokat, działacz społeczny 6°
17. DUNIN Karol (1850-1917) prawnik 6°
18. DUNIN Teodor (1854-1909) lekarz, naukowiec 6°
19. NARBUTTOWA Anna (2. poł. XVIII w.) tłumaczka 6°
20. ŚLASKI Roman (1886-1963), działacz Narodowej Demokracji, prezydent Lublina 6°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 11.434.346 - t. XI s. 291: Kossakowscy h. Ślepowron przydomku Korwin
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 12.461.704 - t. XII s. 315: Krosnowscy h. Junosza
  Polski Słownik Biograficzny t. 14 str. 272: psb.12899.6
  Polski Słownik Biograficzny t. 15 str. 340: psb.13773.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KROSNOWSKI Adolf Jan Tabasz - Wszedł do Szkoły Aplikacyjnej, 1816 ukończył ją jako pchor., 15.5.16 skierowany do psk. gw. jako kadet, 15.5.17 po pojedynku z Bernardem Potockim rozkazem w. ks. Konstantego przeniesiony do 2 psp. na prostego żoł., więziony w koszarach mirowskich i Zamościu, 1819 podof., 22.9.21 ppor. 3 ppl., 14.10.21 przeniesiony do 7 ppl. W powstaniu ppor. 7 ppl., 6.2.31 por., 24.3.31 kpt., 9.7.31 mjr za Rajgród mianowany przez Giełguda, 12.7.31 ppłk mianowany przez Szymanowskiego, dow. 7 ppl., 10.3.31 otrzymał krzyż złoty nr 320, a 4.10.31 krzyż kawał, nr 3639, Liw, Jędrzejów, Janowiec, Grochów, Dębe Wielkie, Kałuszyn, Mińsk, Rajgród, Wilno, Szawle, ranny pod Liwem od kuli, pod Grochowem w stopę lewą pod Rajgrodem w biodro prawe, odznaczył się pod Rajgrodem, kiedy na czele swej komp. przeszedł rzekę pod ogniem ros. art. i zajął ważną pozycję, należał do korpusu Giełguda, potem Rohlan-da, z którym 15.7.31 przeszedł do Prus, internowany przez Prusaków w Packemonen i Langallen. Po przybyciu do Francji należał początkowo do zakładu w Besançon, 6.32 trafił do Paryża. 7.34 przebywał w Strasburgu, 2.35 w Niederbronn w Alzacji, wrócił do Strasburga, a potem do Paryża. 1835 członek Towarzystwa Politechnicznego założonego przez gen. Bema. W 1836 polecono mu opuścić Francję, ale miał wpływowych protektorów i pozostał w Paryżu. 25.10.38 poślubił Marie-Louise Hervé, córkę prokuratora przy Trybunale Apelacyjnym, ale „uczynił to w sposób niehonorowy”, czyli prawdopodobnie uwiódł ją. W kraju pozostała zresztąjego pierwsza żona, Zofia z Kossakowskich. 6.40 wyjechał na krótko do Triestu, „gdzie zmarła mu ciotka”. 16.11.40 otrzymał prawo pobytu. 1852 i 1870 zabiegał o naturalizację, ale Rada Stanu odrzuciła te wnioski. Bezprawnie tytułował się hrabią i generałem, używał przydomka Tabasz przed nazwiskiem i wielokrotnie występował do franc, administracji o zalegalizowanie tego. Podawał się za potomka hr. Tabasza-Krosnow-skiego, „ostatniego adiutanta ostatniego króla Polski”. Uważany za gwałtownika, 18.11.44 dwukrotnie strzelił do swego szwagra z pistoletu pod paryskim kościołem Madeleine, 23.11.44 osadzony w więzieniu Ste-Pélagie, 28.6.45 stanął przed ławą przysięgłych pod zarzutem próby zabójstwa. Został uniewinniony. Ogłosił 1833 powieść „Angélique ou l'anneau nuptial”, opisującą życie kobiety polskiej w czasie powstania. Przede wszystkim jednak znany jest z serii „L'Almanach historique ou souvenir de l'Emigration Polonaise”, zawierającej spisy emigrantów polskich wraz ze stopniami wojskowymi i przynależnością pułkową. Pierwszy almanach ukazał się w 1837, dalsze tomy w 1841, 1846 i 1847, do czego doszły suplementy z 1838 i 1841. Od 1855 redagował pismo „L'Exemple. Révue Universelle”, poświęcone aktom odwagi, oddania i dobroczynności, w pierwszym numerze opisał szczegółowo własne czyny. Na wiadomość o wybuchu powstania styczniowego wyjechał do Krakowa, zapewne z myślą objęcia jakiegoś dowództwa. 12.63 ogłosił w brukselskim piśmie „La Pologne” energiczny protest przeciwko szkalowaniu Polski we franc, senacie przez markiza de Boissy. W ostatnich latach żył w niedostatku. Zm. 1875 w Paryżu.
  n.6062a Nekrologia Minakowskiego (6062)
  sw.562161 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim