Edward August Reszke (ID: psb.25941.5)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RESZKE Józefina (1855-1891) śpiewaczka 2°
2. NIENIEWSKI Adam (1886-1947) pułkownik WP 2°
3. (de) RESZKE Jan Mieczysław (1850-1925) śpiewak operowy 2°
4. KRONENBERG Leopold Julian (1849-1937) finansista, kompozytor 3°
5. KRONENBERG Leopold (1812-1878) finansista, przemysłowiec 4°
6. JANASZ Józef (1784-1868) kupiec żydowski 5°
7. NIENIEWSKI Apoloniusz Paweł (1856-1922) architekt 5°
8. LEO Leopold August (1792-1868) lekarz, wydawca 5°
9. KRONENBERG Władysław Edward (1848-1892) inżynier, kompozytor 5°
10. KRONENBERG Stanisław Leopold (1846-1894) przemysłowiec, finansista 5°
11. KRONENBERG Samuel Eleazar (1773-1826) kupiec, bankier 5°
12. ADAMKIEWICZ Albert (1850-1921) profesor medycyny 6°
13. NIENIEWSKA Halina (1890-1942) nauczycielka, członek AK 6°
14. LEO Edward (1829-1901) prawnik, publicysta, redaktor 6°
15. JANCZEWSKI Kazimierz (1794-1880) leśnik 6°
16. DONIMIRSKI Brochwicz Edward (1844-1907) ziemianin, wydawca 6°
17. BRODNICKI Władysław (1837-1908) poseł do sejmu pruskiego 6°
18. RAWICZ Władysław (1832-1863) naczelnik cywilny 7°
19. REJCHMAN Mikołaj (1851-1918) lekarz, twórca warszawskiej szkoły gastronomicznej 7°
20. RIPPER Hugo Maksymilian (1875-1941) kupiec, przemysłowiec, bankier 7°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  RESZKE Edward, de Reszke (22 XII 1853 Warszawa - 25 V 1917 Garnek pow. Radomsko), śpiewak
  Był synem Jana R., kontrolera Dyrekcji Drogi Żelaznej, i Emilii z Ufniarskich, znanej śpiewaczki amatorki, bratem => Jana R. i => Józefiny R. Po ukończeniu szkoły średniej w Warszawie rozpoczął studia rolnicze w Niemczech. Śpiewu zaczął go uczyć jeszcze w Warszawie F. Ciaffei. Pod wpływem brata przerwał studia rolnicze i wyjechał do Włoch, gdzie kształcił się w śpiewie pod kier. F. Colettiego. Debiutował 22 IV 1876 w Paryżu w partii Faraona („Aida") i został zaangażowany na dwa sezony. W tym czasie kształcił się w dalszym ciągu pod kier. J.B. Sbriglia. W 1879 występował w mediolańskiej Scali. W następnych latach śpiewał m.in. w Turynie, Trieście, Lizbonie, zdobywając sławę jako wykonawca partii basowych. W 1880 otrzymał engagement do Covent Garden w Londynie. Śpiewał m.in. partie: Giorgia („Purytanie"), Ojca Laurentego („Romeo i Julia"), Waltera („Wilhelm Tell"). W 1881 (styczeń-marzec) występował w mediolańskiej Scali, w 1882-84 z siostrą Józefiną w Hiszpanii i Portugalii, a na sez. letni wrócił do Anglii i śpiewał tam m.in. partie Alviza („Gioconda"), Ramfisa („Aida"), Plumketta („Marta"), Dalanda („Latający Holender"), Assura („Semiramida"), Don Pedra („Afrykanka"), Prefekta („Linda z Chamounix"). W marcu 1884 w Londynie występowało całe rodzeństwo R. wzbudzając zachwyt publiczności. Na widowni wznoszono okrzyki „Niech żyje Polska”. 13 IV 1885 osiągnął ogromny sukces śpiewając partię Mefista („Faust") w Operze paryskiej. W Paryżu występował do 1886, m.in. w partii Don Diega („Cyd"), Da Silvy („Ernani"), Don Basilia („Cyrulik sewilski"). W lecie 1887 występował z bratem w Londynie, śpiewając partię Henryka Ptasznika („Lohengrin"). Po powrocie do Paryża śpiewał m.in. Komandora („Don Juan"). W lecie 1888 występował na scenie Covent Garden w partii Don Pedra („Afrykanka") i Mefista („Faust"). Będąc zaangażowany na stałe w Paryżu wyjeżdżał często na występy gościnne. W 1889 śpiewał na dworze królewskim w Anglii dla królowej Wiktorii. Na wiosnę 1890 bracia R. występowali w Petersburgu, potem w Londynie. Jesienią 1891 wyjechali do Ameryki i śpiewali tam do kwietnia 1892. W 1892-1903 R. wyjeżdżał jeszcze kilkakrotnie na występy do Stanów Zjednoczonych zdobywając tam ogromną popularność. Po raz ostatni wystąpił na scenie Metropolitan Opera 21 III 1903 w partii Mefista. W latach następnych śpiewał gł. w Paryżu i Londynie oraz często wyjeżdżał na występy gościnne do innych miast Europy. W maju 1893 występował z bratem w WTR (19, 23, 26 V) w partiach: Mefista („Faust"), Ojca Laurentego („Romeo i Julia") i Henryka Ptasznika („Lohengrin"). Były to prawdopodobnie jedyne jego występy w Polsce. W 1907 otworzył w Londynie szkołę śpiewu. Ostatecznie wycofał się ze sceny w 1908. Odtąd udzielał lekcji śpiewu, początkowo w Londynie i Paryżu, potem w Warszawie.
  Należał do najsławniejszych śpiewaków świata, przyjmowany z bratem na dworach królewskich, występował na wszystkich większych scenach operowych Europy i Ameryki. Był, jak pisał J. Reiss, „niedoścignionym basso profondo, czy jako Mefisto, czy jako odtwórca innych partii basowych w operach włoskich i francuskich, czy, ponadto, jako wagnerowski Wotan, Hagen, czy Hans Sachs - stwarzał kreacje, które dla śpiewaków operowych były wzorem mistrzostwa”. Żoną jego była Helena z Litwinowych (ślub w 1885).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.80807.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 23 str. 41: psb.19912.7
  Polski Słownik Biograficzny t. 31 str. 137: psb.25939.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 31 str. 139: psb.25940.8
  Polski Słownik Biograficzny t. 31 str. 144: psb.25941.5
  Polski Słownik Biograficzny t. 31 str. 144: psb.25941.6
  n.50535 Nekrologia Minakowskiego (50535)
  n.63994a Nekrologia Minakowskiego (63994)
  n.74659o Nekrologia Minakowskiego (74659)
  Ziemianie Polscy XX w. t. 1 - zi.1.166.r1
  Ziemianie Polscy XX w. t. 1 - zi.1.167.probant
  Ziemianie Polscy XX w. t. 1 - zi.1.75.o

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim