Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BIERNACKI Mikołaj (1836-1901) poeta, satyryk 7°
2. JANISZEWSKI Zygmunt (1888-1920) profesor matematyki 7°
3. MALECZYŃSKA Ewa (1900-1972) historyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego 8°
4. DOMANIEWSKI Czesław (1861-1936) architekt 8°
5. BORAKOWSKI Jan Kanty (1781-1867) prawnik 9°
6. MALECZYŃSKI Karol (1897-1968) historyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego 9°
7. SCHILLER Teofil (1819-1861) architekt, budowniczy 9°
8. DOMANIEWSKI Bolesław Marian (1857-1925) muzyk 10°
9. SZYLLER Stefan (1857-1933), architekt 10°
10. JORDAN Henryk (1842-1907) profesor medycyny 10°
11. TRĘBICKA Emilia (18991981) inżynier rolnik 11°
12. TRETIAK Józef (18411923) historyk i krytyk literatury polskiej, rosyjskiej i ukraińskiej 11°
13. TRETIAK Andrzej (18861944) anglista 11°
14. NAIMSKI Michał (1842-1915) rolnik, działacz rybacki 11°
15. KRZYŻANOWSKI Hieronim (1819-1875) profesor prawa kanonicznego 11°
16. ROGOZIŃSKI Wojciech (1786-1879) prezes Prokuratorii Generalnej, senator 11°
17. ROGOZIŃSKI Jan Tadeusz (1825-1883) prezes Prokuratorii Generalnej Królestwa Polskiego 11°
18. PODLEWSKI Karol Napoleon (1814-1880) spiskowiec, sybirak 11°
19. ROGOZIŃSKI Michał Hieronim (1827-1896) dyrektor Wydziału w Komisji Rządowej Sprawiedliwości, prezes II Departamentu Izby Sądowej 11°
20. ANDRYCHIEWICZ Ignacy Andrzej (XVIII w.) działacz mieszczański 11°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 1 str. 57: psb.148.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 3): Alcyato Jan [Baptysta Antoni], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 19 IX 1829
  Syn Pawła, Włocha, i Polki. Emigracyjny działacz i pisarz polityczny. Ukończył szkołę Pijarów. Powstanie, w którym wziął czynny udział jako żołnierz w Gwardii Akademickiej, potem porucznik 1 Pułku Ułanów, przerwało jego studia. Na emigracji we Francji znalazł się w Dijon, gdzie opracował ze swym kolegą uniwersyteckim Janem Bartkowskim Ustawę Zakładu Emigrantów. Tam też wstąpił do związku węglarzy. Uczestniczył w nieudanej wyprawie frankfurckiej w 1833 i sabaudzkiej w 1834. Aresztowany w Szwajcarii, wyjechał po zwolnieniu do Anglii, gdzie należał do „Ogółu” emigracji londyńskiej i Tow. Wzajemnego Oświecania się. We wrześniu 1836 wstąpił do Sekcji Londyn TDP. W końcu 1838 przeniósł się do Poitiers w związku z wybraniem go do Centralizacji TDP. W 1839-1846 jako członek Centralizacji prowadził ożywioną działalność polityczną, wywierając znaczny wpływ na jej pracę. Kilkakrotnie wysyłany do kraju, działał jako emisariusz, m. in. w zbiórce pieniędzy, wreszcie jako współorganizator powstania 1846. Był stałym korespondentem, a później współpracownikiem „Demokraty Polskiego” oraz „Pism TDP”. Należał na emigracji do najwybitniejszych demokratycznych pisarzy. politycznych. Jako przedstawiciel TDP był członkiem powstańczego Rządu Narodowego, współredaktorem Ustawy Rewolucyjnej i Instrukcji dla komisarzy powiatowych. Na wieść o aresztowaniu Mierosławskiego i Libelta oraz o wkroczeniu Austriaków do Krakowa odwołał powstanie, co spowodowało ostre ataki wymierzone przeciw niemu ze strony dwóch innych delegatów TDP, Heltmana i Wysockiego. Oskarżany o ucieczkę z Krakowa i odwołanie powstania, które jednak wybuchło, wycofał się z Centralizacji i 21 VII 1846 ogłosił wystąpienie z TDP. 20 XII 1846 sąd bratni Sekcji Angouleme skreślił go z listy członków. Zrezygnowawszy z działalności politycznej zajął się pracą naukową. Autor wielu publikacji, m. in. Kilka słów o wypadkach 1846 r. z notatkami od roku 1831 (Strasburg 1850, II wyd., Lipsk 1864), Rzecz o rozumie stanu w Polsce (Strasburg 1849, powiększone i powtórnie wydane przez L. Zienkowicza w I tomie Wizerunków politycznych, Lipsk 1864), oraz artykułów drukowanych w czasopismach TDP: O stanie sprawy demokrytycznej w Anglii, Postęp radykalizmu w Anglii, O fanatyzmie religijnym ze względu na siły do powstania w Polsce, Stanowisko Polski w Słowiańsz-czyźnie, Kwestia wschodnia. Umarł w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Clichy.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: ALCYATO Jan Baptysta Antoni - Ukończył szkołę pijarów w Warszawie, od 19.9.29 student Wydziału Prawa UW. Uczestnik Nocy Listopadowej, wszedł 1.12.30 do akademickiej gwardii honor., 24.4.31 ppor. 1 pul., przeszedł 16.9.31 z Ramorino do Galicji. Internowany na Morawach, przybył do Francji 6.32 i należał początkowo do zakładu w Bourges, gdzie 23.10.32 prosił o skierowanie do Dijon dla kontynuowania studiów prawniczych. Przeniesiony tam, wspólnie z Janem Bartkowskim opracował ustawę tego zakładu. Wziął udział w wyprawie frankfurckiej i 19.4.33 opuścił Dijon, by następnie przejść do Szwajcarii. Uczestniczył w wyprawie sabaudzkiej, za co był więziony w kantonie Vaud. 6.34 usunięty do Anglii, zamieszkał w Londynie, gdzie od 6.34 otrzymywał zasiłek rządu bryt. 19.8.34 potępił Czartoryskiego, a 1.9.34 podpisał akt wiary Ogółu Polaków w Londynie. Należał też do Towarzystwa Wzajemnego Oświecania się. Od 12.34 w Edynburgu. Potem znów w Londynie, gdzie 9.36 został członkiem TDP. Wybrany 10.38 członkiem Centralizacji, przeniósł się 1839 do Poitiers, a 10.40 do Wersalu. W latach czterdziestych byt jednym z czołowych działaczy TDP. Parokrotnie opuszczał Wersal, m.in. 1.46 wyjechał do Metzu, udając się jako emisariusz do Wielkopolski i Galicji, 3.46 wrócił do Wersalu. Łączyło się to z powstaniem krakowskim. Na wieść o aresztowaniu Mierosławskiego i Libelta oraz wkroczeniu Austriaków do Krakowa odwołał powstanie, które jednak wybuchło. Był za to ostro atakowany przez innych członków Centralizacji, m.in. Heltmana i Wysockiego. Dlatego też wystąpił z Centralizacji, a 21.7.46 przestał być członkiem TDP. 20.12.46 skreślony z listy członków wyrokiem sądu sekcji Angoulćme. Uczestnik Wiosny Ludów, wyjechał 4.48 z Paryża do Poznania, nie odegrał jednak poważniejszej roli. Zajmował się od tej pory działalnością naukową. M.in. wydał „Kilka słów o wypadkach 1846 r.” (Strasburg 1850), w których próbował usprawiedliwić swoją decyzję. Co najmniej od 10.48 mieszkał w Strasburgu, 7.53 zabiegał o zgodę na powrót do Paryża, 2.54 wyjechał do Rouen, 6.54 mieszkał już w Paryżu. Zm. 4.5.55 w Batignolles pod Paryżem, pochowany 5.5.55 na cmentarzu Batignolles. 27.4.57 przeniesiony na cmentarz Montmartre.
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim