Uwagi

• Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL art. 52a pkt. 8 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U.2023.102 t.j.):
  

  W PPR od 22.09.1947r., następnie w PZPR. Wojskowy zawodowy w okresie od 1.03.1944 do 3.07.1991r., generał broni od 15.09.1988r. Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął ochotniczo w Punkcie Zbornym WP, następnie, w okresie od 5.05. do 22.10.1944r., podchorąży w Oficerskiej Szkole w Riazaniu. Jako zastępca dowódcy kompanii ds. politycznych 37 Pułku Piechoty brał udział w forsowaniu Nysy Łużyckiej i walkach w rejonie Rottenburga i Daubitz. Po zakończeniu działań wojennych jako dowódca kompanii, w tym samym pułku, zwalczał na terenie województw: krakowskiego i katowickiego (07.45 i 02.47) oddziały Narodowych Sił Zbrojnych. W 1947 roku, podczas referendum, Kierownik Powiatowy Grupy Ochronno-Propagandowej WP - brak bliższych danych. Po ukończeniu Centrum Wyszkolenia Piechoty (30.11.1947r.) służba w 40 Pułku Piechoty, m.in. na stanowisku komendanta szkoły podoficerskiej, od 1.12.1947 do 30.09.1949r. Następnie po studiach w Akademii Sztabu Generalnego, od 1.10.1949 do 29.08.1952r., Szef Wydziału I Operacyjno-Wyszkoleniowego 19 Dywizji Zmechanizowanej (30.08.1952 - 5.07.1953). W okresie od 26.07.1953r. do 26.05.1954r. sekretarz głównej komisji w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei. W Sztabie Generalnym WP służył w czasie od 27.05.1954r. do 6.06.1968r., jako Zastępca Szefa Zarządu I Operacyjnego - Szef Centrum Dowodzenia Sztabu Generalnego WP od 12.11.1965 do 6.06.1968r. W Dowództwie Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (DWOPK) od 6.06.1968r., dowódca WOPK od 15.03.1977r. do 30.06.1990r. Aktywista partyjny w 1949 roku członek pułkowego komitetu partyjnego (40 pp - brak innych danych), delegat na VIII - X Zjazd PZPR. IPN BU 2216/10, s. 1, 2, 3, 4, 9-11, 18, 24, 28, 63, 126, 202.
  
  Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  
  Zawód: generał dywizji
  Edukacja: studia: Akademia Sztabu Generalnego 1952.
  Biografia Służba wojskowa 1944- ; czynny udział w walkach II Armii WP, ranny; szef Sztabu Dywizji, szef Oddz. Sztabu Gen., dowódca korpusu, szef sztabu 1975-77, dowódca 1977- Wojsk Obrony Powietrznej Kraju; gen. brygady 1970, gen. dywizji 1978
  Członkostwo: czł.-założyciel ZBoWiD; czł. WRON 1981-83; czł.: PPR 1946-48, PZPR 1948- , CKKP KC, delegat na IX Nadzw. Zjazd PZPR
  Odznaczenia: Krzyż Kawalerski OOP, Order Szatan daru Pracy I i II kl., Krzyż Walecznych oraz inne odznaczenia krajowe i zagr. Hobby: myślistwo.
  Adres: Dowództwo Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, Warszawa 59.
  
  ipn.60886 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=7462&osobaId=60886& Łozowicki Longin ur. 22.12.1926, Nowa Czołnica
  sejmprl.6296 http://bs.sejm.gov.pl/ Łozowicki Longin (1926-); oficer WP; Generał brygady (1970), generał dywizji (1978), generał broni (1988).
  Dowódca wojskowy, generał broni WP, dowódca Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (1977–1990), członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR (1980–1986). Od marca 1943 do lutego 1944 był członkiem polskiej samoobrony we wsi Przebraże. W l. 1946–1947 brał udział w walkach z podziemiem niepodległościowym. Od 1955 do 1968 pracował w Sztabie Generalnym WP. W l. 1968–1972 oraz 1975–1977 szef sztabu – zastępca dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. Od 1972 do 1975 dowodził 3 Korpusem OPK we Wrocławiu. Dowódca Wojsk Obrony Powietrznej Kraju (marzec 1977 - czerwiec 1990). Członek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (grudzień 1981 - lipiec 1983). Doradca dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej (od lipca 1990). W 1991 przeniesiony w stan spoczynku. Członek Rady Naczelnej ZBoWiD.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim