Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SZOBER Stanisław (1879-1938), językoznawca 3°
2. KOJSIEWICZ Franciszek Ksawery (1799-1864) adwokat 5°
3. KOJSIEWICZ Ferdynand (1801-1874) profesor prawa 7°
4. JEZIORAŃSKI Jan (1833-1864) powstaniec 9°
5. JEZIORAŃSKI Antoni (1821-1882) generał wojsk powstańczych 9°
6. JEZIORAŃSKI Jan (1865-1933) inżynier, przemysłowiec 10°
7. JEZIORAŃSKI Bolesław (1871-1920) rzeźbiarz 10°
8. KESSLER Eugeniusz (1896- po 1910) geometra, powstaniec 10°
9. SYGIETYŃSKI Leon (1822-1891) właściciel ziemski, dziennikarz, tłumacz, literat 11°
10. ROMEYKO-HURKO Wanda (1890-1978) malarka, graficzka, ilustratorka 11°
11. PALCZEWSKA Antonina (1807-1850) tancerka, aktorka 11°
12. DEMEL Bolesław (zm. 1913) chemik, numizmatyk 11°
13. GOŁĘBIOWSKI Stanisław (1814-1866) budowniczy 11°
14. BOBRZYŃSKI Michał (1849-1935) profesor UJ 11°
15. MAJEWSKI Wincenty (ok. 1806-1888) prawnik 11°
16. ALEKSANDROWICZ Adolf (1811-1875) chemik 11°
17. BOBRZYŃSKI Błażej Jan (1810-1870) lekarz 11°
18. LEVITTOUX Karol (1820-1841) student, działacz spiskowy 11°
19. LEVITTOUX Henryk Józef (1822-1879) lekarz, przyrodnik 11°
20. JEZIORAŃSKI Józef (1834-1907) pisarz ekonomiczny ziemianin 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SCHOBER, Szober, Feliks (1846 Warszawa - 16 VIII 1879 Warszawa), aktor, śpiewak
  Był synem kupca warszawskiego. Uczeń warsz. Szkoły Dramatycznej. 19 II 1864 wystąpił w WTR w epizodycznej rólce Żyda („Dożywocie"), a od 1 I 1865 został zaangażowany do chóru i grywał niekiedy role charakterystyczne. W 1868 przeszedł na etat aktorski i pozostał w zespole WTR do końca życia. Od 13 I 1870 pełnił też funkcję „informatora komedii”, tzn. pomocnika reżysera, był również okresowo inspicjentem. Brak dobrych warunków zewnętrznych i nieśmiałość były przyczyną, że grywał jedynie niewielkie role, takie jak: Aktor i Gildenstern („Hamlet"), Gracjano („Otello"), Kacper („Piosnka wujaszka"), Organista („Okrężne"); „był też dla przyjemnego głosu używany do maleńkich rólek w operach i wodewilach” - wspominał W. Krogulski. Współpracował poza tym z warsz. pismami jako autor wierszy satyrycznych, ale największą popularność zdobył wystawionymi w warsz. t. ogr. wodewilami: „Podróż po Warszawie”, „Podróż Fafuły i Grojseszyka na wystawę paryską”, „Ulica Marszałkowska”, „Piekło”. Był autorem komedii: „Stara panna”, „Lekcja śpiewu”, „Znakomici”. Tłumaczył również libretta operetkowe, takie jak „Piękna Galatea”, „Córka pani Angot” i operowe, m.in. „Mignon”. Utwory jego, bardzo popularne wśród publiczności, były ostro krytykowane przez prasę.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.61545.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  SZOBEROWIE
  .
  FELIKS 1846 - 1879 LITERAT
  JERZY ZM. 1891
  HENRYKA 1857 - 1921
  ZOFIA ZM. 1895
  MARIA 1851 - 1923
  JÓZEF ZM. 1896
  TEODOR 1881 - 1947
  ANTONI ZM. 1902
  EMMA 1888 - 1960
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 35 str. 583: psb.28542.1
  n.19391 Nekrologia Minakowskiego (19391)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim