Feliks Bronisław Tymoteusz Rybicki (ID: psb.27367.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BODURKIEWICZ Maurycy (1824-1865) aktor 8°
2. BOBIŃSKI Henryk (1861-1914) muzyk 8°
3. STANKIEWICZ Józef (1800-1874) lekarz 8°
4. SRZEDNICKI Stanisław Tadeusz Zygmunt (1840-1925) prawnik, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego Królestwa Polskiego i Rzeczypospolitej Polskiej 8°
5. RUTKOWSKI Jan (1859-1901) dziennikarz, literat 8°
6. CIEMNIEWSKI Eugeniusz (1827-1896) profesor gimnazjum 9°
7. SASKI Stefan Eugeniusz (1888-1974) pedagog, językoznawca 9°
8. SASKI Stanisław Jerzy (1884-1963) lekarz bakteriolog 9°
9. SASKI Kazimierz Adam (1886-1979) architekt, urbanista 9°
10. RACIBORSKI Adam (1809-1871) lekarz, autor prac medycznych, emigrant 9°
11. NOYSZEWSKI Stanisław (1891-1941) literat, krytyk 9°
12. SUFFCZYŃSKI Kasper (zm. 1759), chorąży czerski, kasztelan sochaczewski 9°
13. KOMORNICKA Maria Jakubina (1876-1949) prozaik; poetka, krytyk literacki 9°
14. KOCZANOWICZ Mieczysław (1850-1922) adwokat, sędzia 9°
15. MILICER Napoleon (1842-1905) chemik 9°
16. KOCHANOWSKI Stanisław Marian (1871-1943) germanista, romanista 9°
17. SASKI Edward Józef (1882-1940) sędzia, pułkownik 9°
18. PUSCH Georg Gottlieb (1790-1846) geolog 9°
19. GRZEGORZEWSKI Aleksander (1806-1855) członek Rządu Narodowego 9°
20. GRZEGORZEWSKA Sabina (1808-1872) pamiętnikarka 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  RYBICKI Feliks Bronisław (24 I 1899 Warszawa - 25 VIII 1978 Warszawa), dyrygent, kierownik muz. teatru
  Był synem Józefa R. i Aleksandry z Borzysławskich, mężem Heleny z Pentherów (ślub 27 IX 1924 w Warszawie). Gry na fortepianie uczył się od ósmego roku życia. W 1916 ukończył w Warszawie Gimn. im. Górskiego i podjął studia na Wydz. Prawa Uniw. Warszawskiego. Wcześnie zaczął pracować w zawodzie muzyka; od 1915 prowadził chóry amat., od 1917 był nauczycielem muzyki. Od 1920 studiował w Konserwatorium Warsz. kompozycję i dyrygenturę (m.in. u E. Młynarskiego). W 1926 debiutował jako dyrygent w Filharmonii Warsz. (w 1937-39 był chórmistrzem). W 1927 opracował muz. spektakl J. Cierniaka wystawiany przeważnie w szkołach warsz. pod patronatem Związku T. Ludowych. Był dorywczo dyrygentem w T. Polskim w Warszawie; dyrygował prem. operetek: „Marietta” (1931), „Jim i Jill” (1931). Opracował muz. przedstawienie „Fieska” w insc. L. Schillera (warsz. T. Narodowy, 1937). Z Schillerem współpracował także przy przedstawieniach „Szkoda wąsów” i „Nędza uszczęśliwiona” (Warsztat Teatr. PIST, 1938). Dyrygował też przedstawieniami w t. łódzkich. Był cenionym dyrygentem radiowym, komponował dla orkiestr radiowych, pisał muzykę do filmów („Księżna łowicka”, „Profesor Wilczur”, „Dziesięciu z Pawiaka”, „Tajemnica panny Brinx"). Podczas okupacji niem. dyrygował w 1940 przedstawieniami opery „Jaś i Małgosia” w jawnym T. Miasta Warszawy. W sierpniu 1944 wywieziony do Niemiec, pracował jako robotnik w odlewni żelaza i stali. Po wojnie znalazł się w pol. obozie w Oberhausen, prowadził tam zespół artyst., który w lipcu i sierpniu 1945 dał dziewiętnaście występów, m.in. w ang. garnizonach. Po powrocie do kraju współpracował z warsz. rozgłośnią PR, m.in. komponował ilustracje muz. do słuchowisk teatralnych. Pracował też w T. Dzieci Warszawy (muzyka do przedstawienia „Pan Tom buduje dom”, 1946) i w Kukłowym T. Młodego Widza Baj (opracowanie muz. „Sławy mistrza Twardowskiego”, 1953). Z późniejszych przedstawień zrealizowanych z jego muzyką wymienić można: „Szkoda wąsów” (T. Dramatyczny, Warszawa, 1964 i T. Dramatyczny w Wałbrzychu, 1973) oraz „Mistrz Twardowski” (T. Ziemi Mazowieckiej, 1974). Jednocześnie zajmował się pedagogiką. W 1951-53 wykładał dyrygenturę w PWSM w Sopocie. Wiele komponował, szczególnie dla dzieci. Prowadził orkiestrę w lic. muz. w Warszawie. Przeszedł na emeryturę 1 I 1970.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.19480.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  FELIKS
  RYBICKI
  KOMPOZYTOR DYRYGENT
  PEDAGOG
  24.I.1899 - 24.VIII.1978
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 33 str. 305: psb.27367.1
  Wikidata: [label]Feliks Rybicki
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3648
  sw.1143261 Akt małżeństwa: Warszawa Najświętszego Zbawiciela (obecn. m. Warszawa), 228/1924 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=3684d&sy=1924&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim