Stanisław Ropelewski h. Suchekomnaty (ID: psb.26499.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KRZESIMOWSKI Stanisław (1787-1865) generał w powstaniu 1863 6°
2. JANCZEWSKI Kazimierz (1794-1880) leśnik 6°
3. KELLES-KRAUZ Stanisław Maciej (1883-1965) lekarz, poseł, działacz PZPR 6°
4. GLUZIŃSKI Tadeusz Walery (1888-1940) prawnik, publicysta, polityk 7°
5. NISZCZYCKI Zygmunt (zm. 1621) poseł, działacz rokoszu sandomierskiego 7°
6. MALESZEWSKI Janusz Zygmunt (1879-1942) pułkownik kawalerii, komendant główny Policji Państwowej, senator 7°
7. KONDRATOWICZOWA Bronisława Maria (1854-1949) kolekcjonerka okazów sztuki ludowej na Podhalu 7°
8. KUBESZOWSKI Michał (1761-1831) pedagog, rektor szkoły sandomierskiej 7°
9. TARŁO Florian (1771-1827), star. skalski, rotmistrz kawalerii narodowej 7°
10. KACZANOWSKI Grzegorz (ok. 1760- po 1803) metrykant litewski, poseł 7°
11. STRZAŁKOWSKI Franciszek (zm. po 1791), szambelan, poseł na sejm 7°
12. TARŁO Adam (1708-1770), starosta goszczyński, brzegowski i skalski, poseł na sejmy 7°
13. KOSSOWSKI Andrzej (zm. 1732) łowczy łęczycki, poseł 7°
14. MALCZ Jan Fryderyk (1795-1852) lekarz, prezes kolegium ewangelicko-augsburskiego, redaktor, pisarz 8°
15. KAPUŚCIŃSKI Bolesław (1850-1921) lekarz 8°
16. KONDRATOWICZ Hieronim (1846-1923) inżynier górnik, działacz społeczny 8°
17. KRZESIMOWSKI Marian (1878-1921) adwokat, sędzia 8°
18. KRZESIMOWSKI Romuald (1881-1956) działacz PPS 8°
19. CHEŁMIŃSKI Jan (1851-1925) malarz 8°
20. SZURLEJ Stanisław (1878-1965), prawnik, oficer Wojska Polskiego 8°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 32 str. 28: psb.26499.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 188): Ropelewski Stanisław, Wydział Prawa i Administracji
  Ur. w Sulejowie, pow. sandomierski, w szlacheckiej rodzinie; syn dzierżawcy wsi Franciszka i Karoliny; uczęszczał do szkoły w Kielcach i Warszawie. Jesienią 1830 zapisał się na Wydział Prawa i Admin. Uniwersytetu Warsz. Brał czynny udział w powstaniu, po czym emigrował do Francji. 16 XII 1832 wstąpił w Paryżu do TDP, ale już 19 I 1833 wystąpił, oświadczając w „Pielgrzymie”, że nie widzi w nim „uosobienia zasad demokratycznych”. W 1833 wstąpił do węglarskiego „Namiotu Sekwany”. W tymże roku wziął udział w nieudanej wyprawie Zaliwskiego. Po powrocie do Paryża rozpoczął działalność literacką i publicystyczną. Był wielbicielem Mochnackiego, następnie zbliżył się do Mickiewicza, w którego „Pielgrzymie Polskim” pisywał. W 1834 był współzałożycielem Tow. Słowiańskiego. 26 II 1836 podpisał akt Konfederacji Narodu Polskiego. Współpracował z „Kroniką”, redagował w 1838-1840 „Młodą Polskę”, ostro atakując Słowackiego, który odpowiedział mu obelżywym wierszem w Beniowskim. R. wyzwał Słowackiego na pojedynek, na miejscu spotkania go jednak przeprosił. W czasie krótkotrwałej twórczości literackiej ogłosił szereg artykułów literackich, napisał świetną przedmowę do drugiego wydania paryskiego gawęd Henryka Rzewuskiego Pamiętniki JPana Seweryna Soplicy, wydał zbiorek poetycki Wiersze Nałęcza. Wybił się jednak jako krytyk literacki, autor wielu recenzji i artykułów o Maurycym Mochnackim, wreszcie świetnego artykułu krytycznego Wspomnienie o piśmiennictwie polskim na Emigracji, ogłoszonego w „Kalendarzu Pielgrzymstwa Polskiego na rok 1840”. Oryginalność jego sądu nie zawsze szła w parze ze sprawiedliwą oceną, szczególnie twórczości Mickiewicza i Słowackiego. W 1839 ogłosił, opracowany wspólnie z wybitnym filologiem i orientalistą emigracyjnym Wojciechem Kazimirskim, często wznawiany później słownik do użytku emigrantów polskich Dictionnaire française-polonais. W 1841 został przyjęty na członka Tow. Hist.-Literackiego w Paryżu. W 1844-1845 wykładał w zastępstwie Mierosławskiego historię Polski w Szkole Polskiej w Batignolles. W okresie paryskim należał do towiań-czyków. W 1849 osiadł na stałe w Wielkopolsce, gdzie zbliżył się do sfer katolickich i nawiązał bliskie stosunki z wpływowymi przedstawicielami ziemiaństwa poznańskiego: Gustawem Potworowskim, gen. Morawskim, Rogerem Raczyńskim. Zmarł po pięcioletnim paraliżu w Górce pod Śremem. Pozostawił w rękopisie „Przysłowia i przypowieści polskie, ułożone alfabetycznie” oraz „Słowniczek francusko-polski wyrazów z zakresu górnictwa”.
  n.96708 Nekrologia Minakowskiego (96708)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim