Paweł Owerłło (ID: psb.21340.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BRANKIEWICZ Władysław (1853-1929) organista, kompozytor 10°
2. SZYMANOWSKA Irena (1890-1966), malarka 12°
3. JARZĘBSKI Józef (1878-1955) skrzypek, pedagog 12°
4. OWIDZKI Jan Felicjan (1852-1913) malarz 13°
5. SZYMANOWSKI Władysław (1840?-1917), aktor, reżyser, pedagog, rysownik 14°
6. ROGUSKI Gustaw (1839-1921) pedagog, kompozytor 14°
7. RACZKOWSKI Władysław Piotr (1893-1959) dyrygent, pedagog, kompozytor 14°
8. MASZYŃSKI Piotr (1855-1934) kompozytor, dyrygent, pedagog 14°
9. MASZYŃSKI Mariusz (1888-1944) aktor, pisarz, malarz 14°
10. MASZYŃSKI Julian Piotr (1882-1943) aktor, Śpiewak, pisarz 14°
11. STAWIARSKI Ignacy Franciszek (1776-1835), prawnik, tłumacz, publicysta 14°
12. JAKUBOWICZ Paschalis (zm. 1816/17) kupiec 14°
13. RYX Bronisław Feliks (1837-1914) ziemianin, powstaniec 1863, publicysta 14°
14. SZYMANOWSKI Wojciech (1801-1861), aktor, tłumacz, publicysta, wydawca 15°
15. STAWIARSKI Seweryn (1803-1884), uczestnik powstania listopadowego, emigrant 15°
16. STAWIARSKI Franciszek Paweł (1805-1888), uczestnik powstania listopadowego, emigrant 15°
17. RYX Jerzy (1866-1944) ziemianin, hodowca, pisarz rolniczy 15°
18. RYX Franciszek (1732-1799) kamerdyner Stanisława Augusta, starosta piaseczyński 15°
19. ROGUSKA-CYBULSKA Jadwiga (1887-1971) taterniczka, pisarka, działaczka społeczna 15°
20. JURKIEWICZ Karol (1822-1908) przyrodnik, mineralog, profesor UW: 15°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  OWERŁŁO Paweł, właśc. P. Owerło (15 IX 1869 Warszawa - 27 IV 1957 Warszawa), aktor, reżyser, tancerz
  Był synem => Pawła O. i Anny ze Zborowskich, bratem => Anny O., => Lucjana O. Od 1882 uczył się tańca w warsz. szkole baletowej, a równocześnie gry na skrzypcach w konserwatorium. Wcześnie zaczął występować w corps de ballet WTR i jako chórzysta w operach. 5 VII 1882 wystąpił jako statysta w operze „Carmen” na scenie warsz. T. Wielkiego. W 1889-92 był uczniem Klasy Dykcji i Deklamacji przy Warsz. Tow. Muzycznym. 13 X 1892 debiutował w WTR w roli Roberta de Rochemore („Stryj Sam"). Przychylnie przyjęty przez prasę, został w tymże roku zaliczony w poczet zespołu dramatu WTR, choć równocześnie jeszcze przez pewien czas występował w corps de ballet. Posiadał doskonałe warunki zewnętrzne, toteż początkowo grywał amantów. A. Grzymała-Siedlecki pisał, że O. „żywy jak skra, wysoce przydatniejszym okazywał się za młodu w wszelkiego rodzaju i stanu łobuziakach, w spryciarzach, sługusach”. „W dojrzałości lat przeszedł na role charakterystyczne, miał ich kilkaset w spisie”. Grał m.in. Grzesia („Miód kasztelański"), Fedyckiego („Ich czworo"), Wicka („Wicek i Wacek"), Franka („Aszantka"), Chudogębę („Wieczór Trzech Króli"), Ślaza („Lilla Weneda"), Fikalskiego („Dom otwarty"), Gustawa Heinke („Koncert"). Od 1892 do 1924 stale występował w WTR, także po przejęciu ich przez Miasto, i przez długie lata był tam użytecznym aktorem. Jako aktora, a później także jako reżysera cechowała go duża staranność, pietyzm w stosunku do tekstu i obowiązkowość. W 1912 obchodził na scenie T. Wielkiego jubileusz dwudziestopięciolecia pracy artystycznej. W 1915-17 był jednym z członków zarządu zrzeszenia, które kierowało T. Rozmaitości (prowadził wtedy dział administracyjno-techniczny). Od 1924 był aktorem, reżyserem i tzw. „gospodarzem sceny” w warsz. T. Narodowym, tu też 2 VI 1927 obchodził jubileusz czterdziestolecia pracy scenicznej w roli Hrabiego de Plelon („Różyczka"). W 1934 występował gościnnie w T. Letnim, a od sez. 1934/35 do II wojny świat. na scenach TKKT, najczęściej w T. Narodowym, gdzie był aktorem, reżyserem i sekretarzem. Do 1939 piastował funkcję przewodniczącego Związku Emerytów Teatralnych. Był też jednym z założycieli ZASP, a także jego skarbnikiem. W okresie dwudziestolecia napisał tom wspomnień teatr. „Z tamtej strony rampy” (Warszawa 1936, wyd. II Kraków 1957). W 1945 zorganizował t. w Kielcach i występował tam do 11 X 1945; 4 X 1945 obchodził w miejscowym Domu Kultury jubileusz pięćdziesięciolecia. W 1945 został zaangażowany do Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie. Ostatni raz wystąpił 7 I 1948 w warsz. T. Rozmaitości w roli Milewskiego („Żabusia") na swym jubileuszu sześćdziesięciopięciolecia pracy scenicznej. Często występował w filmach polskich. Od 1904 był żonaty z Wandą z Chęcińskich.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.16176.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  PAWEŁ OWERŁŁO
  AKTOR
  ŻYŁ LAT 88
  ZM. 27.IV.1957 R.
  ODZN. KRZYŻEM KAWALERSKIM
  ODRODZENIA POLSKI
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 24 str. 654: psb.21340.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3099
  sw.573749 Akt małżeństwa: Warszawa-Praga MB Loretańska (obecn. m. Warszawa), 508/1904 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] https://metryki.genealodzy.pl/ar1-zs1328d-sy1904d-kt1 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim