Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ŁUBIEŃSKI Konstanty Ireneusz (1825-1869) biskup sejneński 1°
2. ŁUBIEŃSKI Edward (1819-1867) pisarz, działacz katolicki i konserwatywny 1°
3. ŁUBIEŃSKI Julian (1827-1873) inżynier chemik, profesor technologii, architekt 1°
4. ŁUBIEŃSKI Feliks Franciszek (1758-1848) minister sprawiedliwości Księstwa Warszawskiego 1°
5. ŁUBIEŃSKA Tekla Teresa (1767-1810) dramatopisarka, poetka 1°
6. BIELIŃSKI Franciszek (ok. 1740-1809) pedagog 2°
7. ŁUBIEŃSKI Paweł (1817-1892) ziemianin, publicysta, działacz gospodarczy 2°
8. ŁUBIEŃSKI Józef (1797-1885) działacz gospodarczy, pisarz ekonomiczny i religijny 2°
9. ŁUBIEŃSKI Tomasz Andrzej (1784-1870) ziemianin, generał, senator, przedsiębiorca 2°
10. ŁUBIEŃSKI Tadeusz (1794-1861) oficer szwoleżerów, biskup sufragan włocławski 2°
11. ŁUBIEŃSKI Piotr (1786-1867) senator kasztelan, dowódca Gwardii Narodowej Warszawskiej 2°
12. ŁUBIEŃSKI Jan (1788-1878) generał pospolitego ruszenia, poseł, działacz filantropijny 2°
13. ŁUBIEŃSKI Bernard Alojzy (1846-1933) redemptorysta, kaznodzieja-misjonarz, pisarz 2°
14. ŁUBIEŃSKI Roger (1849-1930) poseł 2°
15. SOBAŃSKA Róża (1798-1880) opiekunka zesłańców 2°
16. POTOCKI Jan (1761-1815) podróżnik, publicysta, działacz i pisarz polityczny, historyk, literat 2°
17. CHŁAPOWSKI Franciszek (1845-1923) profesor medycyny 3°
18. MORAWSKA Maria (1830-1889) założycielka urszulanek w Polsce 3°
19. CICHOWSKI Henryk (1892-1936) reformat 3°
20. ROGALIŃSKI Kasper (ok. 1725-1788) wojewoda inflancki 3°

Uwagi

• Adam Boniecki, Herbarz polski - 16.78.563 - t. XVI s. 54 (i uzup. w t. XII): Łubieńscy h. Pomian z Łubnej, w sieradzkim, w parafji Wąglczew
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 16.78.642 - t. XVI s. 54 (i uzup. w t. XII): Łubieńscy h. Pomian z Łubnej, w sieradzkim, w parafji Wąglczew
  Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2116.3.24 - Łubieński h. Pomian
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 471: psb.16157.16
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 473: psb.16160.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 477: psb.16164.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 478: psb.16165.15
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 481: psb.16167.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 485: psb.16170.16
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 486: psb.16172.17
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 486: psb.16173.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 489: psb.16175.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 495: psb.16181.5
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 496: psb.16182.11
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 497: psb.16183.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 501: psb.16185.7
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 502: psb.16187.9
  Polski Słownik Biograficzny t. 28 str. 36: psb.23975.12
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 129): Łubieński Henryk, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 4 X 1808
  Wybitny działacz gospodarczy Król. Polskiego. Piąty syn Feliksa Waleriusza, właściciela Szczytnik, Małkowa i Guzowa, wybitnego męża stanu, jednego z najczynniejszych posłów opozycji antykrólewskiej na Sejmie Czteroletnim, od maja 1791 z kolei czynnego członka Tow. Przyjaciół Konstytucji, w czasie Księstwa Warszawskiego początkowo prezesa Tymczasowego Dyrektorium Generalnego (faktycznego rządu), od października 1807 ministra sprawiedliwości, i Tekli z Bielińskich. Studia kontynuował w Paryżu w 1813. Ożeniony z Ireną Potocką, córką głośnego podróżnika i pisarza, Jana. Dziedzic Kazimierzy Wielkiej i Guzowa. Osiadł w Proszowskiem w 1818, gdzie wprowadził w swym majątku mało stosowany wówczas w Królestwie płodozmian. W 1822 był członkiem Rady Wojewódzkiej, a w 1825 posłem na sejm. Po długiej przerwie ukończył w 1826 studia prawnicze w Warszawie. Następnie powołany przez Lubeckiego do prac organizacyjnych Banku Polskiego, a w 1828 na dyrektora Oddziału Handlowego. W tymże roku Lubecki wysłał go do Berlina dla zapoznania się z organizacją kompanii morskiej (Seehandlung) w Prusach. W 1827 był jednym ze współorganizatorów i radcą Dyrekcji Głównej Tow. Kredytowego Ziemskiego. Jako zwolennik czynnej roli rządu w życiu gospodarczym Królestwa przeprowadził w 1828-1829 „operację cynkową” i uratował ten przemysł od bankructwa. Współwłaściciel domu handlowego hr. Łubieńskich, za którego pośrednictwem w czasie powstania listopadowego sprowadzano broń i wyposażenie dla wojska polskiego. Już przed powstaniem założył cukrownię w Częstowicach i Guzowie i był współzałożycielem Tow. Wyrobów Lnianych, późniejszych Zakładów Żyrardowskich. Był członkiem Zarządu Tow. Wyrobów Zbożowych, inicjatorem Tow. Oszczędności w Warszawie. Przeciwnik powstania, związany z Lubeckim, w noc listopadową rozwinął ożywioną działalność w kierunku niedopuszczenia do opanowania powstania przez żywioły radykalne. W noc listopadową zwołał do wielkiej sali bankowej członków Rady Administracyjnej na posiedzenie. Wywiózł z Warszawy aresztowanego, znienawidzonego wiceprezydenta Warszawy, Mateusza Lubowidz-kiego, brata prezesa Banku Polskiego, czym naraził się całej Warszawie i co go zmusiło w lutym do ochotniczego zgłoszenia się do służby wojskowej (do Jazdy Poznańskiej) w charakterze prostego żołnierza. W czasie powstania odegrał jednak poważną rolę jako organizator zaopatrzenia wojennego (kierownik odlewu armat żelaznych, 100 sztuk), organizując ponadto przemysł wojenny. W styczniu 1831 zainicjował pożyczkę wewnętrzną, został też wiceprezesem Banku. W sierpniu 1831 zgłosił się ponownie do wojska i nawet otrzymał za męstwo 13 X 1831 Srebrny Krzyż Virtuti Militari. Po upadku powstania wrócił z Brodnicy z kasą Banku Polskiego. W 1832-1842 był w dalszym ciągu wiceprezesem Banku Polskiego i faktycznym jego kierownikiem – prezes Lubowidzki był marionetką w jego ręku. Wywierał znaczny wpływ na rozwój kraju, jednocześnie zakładał szereg własnych zakładów przemysłowych, jak hutę „Irena”, stalownię w Serocku. W zakupionych za zaciągniętą w Banku Polskim pożyczkę 1 100 000 złp. w dobrach Chlewiska, Ostrowiec i Rzeczniów założył zakłady metalurgiczne. Również na pozostałe inwestycje udzielał sobie pożyczek z Banku Polskiego, za co został usunięty ze stanowiska 11 X 1842 w związku z niewypłacalnością wraz z prezesem Banku Józefem Lubowidzkim. Oskarżono ich o korzystanie z kapitałów bankowych na własną korzyść. W 1841 był właścicielem rozległych dóbr włącznie z zakupionymi w 1839 dobrami lubartowskimi, cukrowni, huty i walcowni, stalowni, fabryki fajansów, browarów, gorzelni. Działalność jego w Banku Polskim należy mimo wszystko w warunkach Królestwa ocenić pozytywnie. Był jednym z pierwszych organiczników, w Banku widział instytucję reprezentującą ostatnie nadzieje polityczne Polski, rozwijającą dobrobyt materialny kraju. W 1848 skazany został, po 6-letnim śledztwie, wraz z Lubowidzkim na 5 lat więzienia. Wyrok został złagodzony do roku więzienia i 3 lat zesłania. Osadzony został w twierdzy w Zamościu, a potem zesłany do Kurska. W 1854 powrócił do kraju, nie brał już jednak później udziału w życiu społecznym. Na jego polecenie dzieci zwróciły dług w Banku Polskim z jego własnego i ich majątku. W 1861 członek czynny Tow. Rolniczego w Warszawie. Zmarł w nader poważnym wieku. (Jego żona Irena zmarła w 1835). Pochowany został w grobach rodzinnych w Wiskitkach. Pozostawił czterech synów: Konstantego Ireneusza, biskupa sejneńskiego, zmarłego w 1869 na zesłaniu; Juliana, prof. Szkoły Głównej i Instytutu Rolniczego w Puławach; Edwarda, literata, dziedzica Kalnicy, i Tomasza Wentwortha, autora książki biorącej w obronę Łubieńskich (Henryk Łubieński i jego bracia).
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1834–1842:
  1834–1842: wiceprezes Banku Polskiego
  Otrzymał stopień Radcy Stanu Ordery: SA 1, SS 1.
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 8765.
  Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I021317
  Włodzimierz Dworzaczek (Genealogia i Teki Dworzaczka) - dw.16171 PSB XVIII
  Szymon Konarski, Kanoniczki warszawskie, Paryż 1952 (opracował elektronicznie p. D. Guttner) - kw.94.33
  Szymon Konarski, Kanoniczki warszawskie, Paryż 1952 (opracował elektronicznie p. D. Guttner) - kw.94.35
  Szymon Konarski, Kanoniczki warszawskie, Paryż 1952 (opracował elektronicznie p. D. Guttner) - kw.94.37
  Bohdan Łuszczyński, Silva Heraldica - lu.15511
  n.14640o Nekrologia Minakowskiego (14640)
  n.21782 Nekrologia Minakowskiego (21782)
  sw.279835 Pamiętnik rodziny Łubieńskich ofiarowany rodzeństwu przez Różę z Łubieńskich Sobańską, Warszawa 1851 http://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=41499&from=publication
  sw.6121 Pamiętnik rodziny Łubieńskich ofiarowany rodzeństwu przez Różę z Łubieńskich Sobańską, Warszawa 1851 http://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=41499&from=publication
  sw.6122 Pamiętnik rodziny Łubieńskich ofiarowany rodzeństwu przez Różę z Łubieńskich Sobańską, Warszawa 1851 http://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=41499&from=publication
  sw.6123 Pamiętnik rodziny Łubieńskich ofiarowany rodzeństwu przez Różę z Łubieńskich Sobańską, Warszawa 1851 http://www.bibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=41499&from=publication
  sw.75481 Informacja p. Krzysztofa Cichowskiego (z 4.11.2008)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim